تفاوت از زمین به آسمان است. در گوشه ای از جهان ، کشورهایی که توسط زنان اداره می شوند ، تمام تلاش خود را برای مبارزه با بیماری انسداد شرایین قلب انجام داده اند و اعتماد مردم کشورشان و سایر مناطق خوزستان را به دست آورده اند. آنها تصمیم گرفتند عرف منسوخ "فصلی و خون کافی" را برای استفاده و بخشش زنان به عنوان ابزاری برای حل و فصل اختلافات قبیله ای ، ملی سازی کنند.
"فصل و خون کافی" آداب و رسوم عشایری قدیمی است که در آن زنان بهای اشتباهات ، تحریک جنگ و خشونت مردان را می پرداختند.
به این رسم ، هر زمان که درگیری بین دو قبیله منجر به قتل یا حادثه ناگوار دیگر صورت می گرفت ، بزرگان برای شناسایی زنان یا زنانی از قبیله قاتل به قبیله قربانی برای جلوگیری از درگیری بیشتر و خونریزی شفاعت می کردند. در برخی موارد ، این ازدواج ها به عنوان بخشی از باج قربانی انجام می شد.
در حقیقت ، این زن وسیله ای برای حل و فصل اختلافات بدون سرنوشت زن و خانواده و خانواده او بود که اگر این ازدواج ناگوار با زور شکل می گرفت برای تصمیم گیرندگان مهم بود.
خیلی واضح است که "فصل و خون کافی" یک عرف غیر انسانی بود که در آن به یک انسان داده می شد انسان دیگری را ببخشد و اگر در گذشته مورد استفاده قرار می گرفت ، زمان و مکان خاص خود را داشت. روایاتی که در گذشته آلوده شده اند و یک سنت بد محسوب می شوند ، قرار است با ثبت ملی خود احیا و احیا شوند ، گویی که می خواهند بار دیگر آن را در جامعه سنتی گسترش دهند و خشونت را تحریک کنند و بگویند که مردان قبیله ای ، از خشونت استفاده می کنند. زیرا به جای مجازات شما ، ما علیه زنان تلافی می کنیم و آنها را تجارت می کنیم.
چه افتخاری در "کافی خون یا فصلی" که بخواهیم در سطح ملی ضبط کنیم و به آن افتخار کنیم ، آن اشتباهی که منجر به قتل شد و ممکن است ناخواسته و نادان باشد ، با یک اشتباه بزرگ و آگاهانه از معاملات بانوان جبران شد. جایی برای ثبت نام و دفاع وجود دارد؟ دادن زن به کسی که هیچ حقوقی ندارد و باید تا آخر عمر توبیخ قبیله و خانواده شوهرش را تحمل کند و نفس نکشید زیرا حق طلاق و جدایی را ندارد ، چقدر زیباست که باید باشد. ثبت شده؟
اگر هدف ، مباحث مردم شناسی و ثبت احادیث گذشته است ، این آیین های خوب دیگری است که می توان "خون و فصل کافی" را ثبت و جست و جو کرد تا باعث سوءاستفاده بیشتر نشود ، اگر هدف کاهش نزاع های فرقه ای و خونریزی است ، چرا؟ سعی در ملی کردن و احیای مجدد دو آداب منسوخ ندارید آیا نگاهی بنیادی به مسائل نمی کنید و علت درگیری های قبیله ای را بررسی می کنید؟
چرا باید در دنیای امروز یک درگیری قبیله ای ایجاد شود که توسط آن زنان پرداخت می شود؟ چرا شما فرهنگی ایجاد نمی کنید تا کسی به جای تلاش برای احیای "خون کافی و فصلی" ، جنگیده یا اسلحه بگیرد؟ اگر فقر ، بیکاری و کمبود امکانات از بین برود و آموزش های لازم ارائه شود ، آیا اختلاف دیگری وجود دارد که می خواهید با بخشش زنان حل و فصل کنید؟